Zainteresowanie chemią obudziło się w doktorantce już w szkole podstawowej. Brała udział w olimpiadach przedmiotowych i otrzymywała wysokie noty. W ogólnokształcącej szkole średniej miała możliwość przyjrzeć się innym dziedzinom nauki i przekonać się, że to chemia fascynuje ją najbardziej. Studia magisterskie Dominka Sowa ukończyła na Politechnice Szczecińskiej na Wydziale Technologii Chemicznej na specjalności Chemia Organiczna. Doktorantka karierę zawodową wyobraża sobie jedynie w tej dziedzinie. Po studiach uczestniczka pracowała w kilku laboratoriach, najdłużej w laboratorium badawczo-rozwojowym koncernu farmaceutycznego.

 

Doktorantka nauczała również chemii kosmetycznej w technikum wieczorowym, by następnie podjąć decyzję o kontynuacji kształcenia na studiach doktoranckich. Jako technolog Dominika Sowa czuję się najlepiej, kiedy ma możliwość zastosowania wyników badań laboratoryjnych w praktyce, dlatego swoją przyszłość wiąże przede wszystkim z przemysłem. W bardzo odległej przyszłości doktorantka chciałaby przekazywać swoją wiedzę i doświadczenie dzieciom i młodzieży, by pokazać im, że chemia jest dziedziną wiedzy fantastycznie łączącą fizykę, matematykę, czasem biologię, przez co stanowi trzon wiodący rozwoju całej techniki.

 

ZASTOSOWANIE BADAŃ W BIZNESIE:

Tematem rozprawy doktorskiej jest Adhezja poliakrylanowych klejów samoprzylepnych. Kleje samoprzylepne (angielski skrót PSA-Pressure-Sensitive Adhesives) są stosowane z wielkim powodzeniem w wielu dziedzinach życia i przemysłu. Stosuje się je w taśmach montażowych, etykietach samoprzylepnych, taśmach ozdobnych i ochronnych oraz do wytwarzania szerokiej gamy materiałów medycznych. Najistotniejszymi parametrami charakteryzującymi PSA są: adhezja podczas odrywania (peel adhesion), kleistość (tack) oraz kohezja pod określonym obciążeniem (shear strenght).

Praca doktorantki to kompleksowe zbadanie zjawiska adhezji jednego, powszechnie stosowane w przemyśle kleju samoprzylepnego. Obecną bolączką użytkowników jest opieranie się jedynie na doświadczeniu, braku wyczerpujących wiadomości na temat zachowania się kleju od producenta. Praca doktorantki to oparta na badaniach analiza zależności wpływu najważniejszych parametrów na adhezję poliakrylanowego kleju samoprzylepnego.

Te parametry to:

• gramatura
• stężenie związku sieciującego
• czas kontaktu powierzchni kleju z podłożem
• rodzaj podłoża, ze szczególnym uwzględnieniem swobodnej energii powierzchniowej materiału ( stal, polietylen, polipropylen, polimetakrylan metylu, poliwęglan, politetrafluoroetylen)
• stopień dehezyjności materiału zabezpieczającego warstwę kleju
• adhezja pod innym niż 180° kątem odrywania

Punkt ostatni, tzn. wpływ kąta odrywania, jest niezmiernie ważny dla końcowego użytkownika. To jest najczęściej parametr decydujący o tym, czy na podłożu zostanie warstwa kleju, co jest równoznaczne ze zniszczeniem podłoża. Bardzo powszechnym jest przypadek karoserii samochodowych, które są oklejane przez firmy reklamowe i usunięcie folii ozdobnej bez pozostałości kleju jest warunkiem kluczowym. W celu zbadania występowania przełomu kohezyjnego (pozostałość kleju) zaprojektowano specjalną maszynę wytrzymałościową do badania adhezji pod różnymi kątami odrywania.

PLANY DALSZEGO ROZWOJU:

W obrębie naszego regionu doktorantka chciałaby przekazać użytkownikom końcowym zebrane wiadomości na temat kluczowych parametrów, przedsiębiorstwom, które nie tylko oklejają różne przedmioty materiałami samoprzylepnymi, ale również muszą zmagać się z problemem bezszkodowego usunięcia ich.

W dalszym zakresie wyniki będą pomocne producentom klejów samoprzylepnych. W związku z tym, że na rynku obecne są kleje oparte o inne polimery, np. poliuretanowe, kauczukowe, silikonowe, istnieje potrzeba przebadania również tych grup materiałów. Dzięki opracowanej już metodzie i przede wszystkim zbudowaniu maszyny wytrzymałościowej pozwalającej na badanie adhezji podczas odrywania pod różnymi kątami, będzie to możliwe i łatwe do przeprowadzenia.

NAGRODY I WYRÓŻNIENIA:

Uczestniczka dotychczas nie otrzymała nagród i wyróżnień.